skrajny — skrajnyni, skrajnyniejszy 1. «występujący w najbardziej ostrej, ostatecznej, krańcowej postaci, formie; ostateczny, krańcowy; krańcowo różny» Skrajna nędza. Skrajne przygnębienie, osamotnienie. Skrajne teorie, poglądy. Wpadał w skrajne nastroje.… … Słownik języka polskiego
ekstremalny — «skrajny, krańcowy; w odniesieniu do wielkości matematycznej: minimalny lub maksymalny» Sytuacje, warunki ekstremalne. Przykłady ekstremalne. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
skrajność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, lm M. skrajnośćści {{/stl 8}}{{stl 7}} skrajny, najdalszy od normy stopień czegoś; także realizacja czegoś w sposób skrajny, najdalszy od normalnego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skrajność poglądów. Popadać w skrajność.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Булинь — Беседочный узел Голландский морской булинь Каноническое название Беседочный узел Синонимы Булинь (Bowline) Категория Незатягивающиеся петли Категория #2 Концевые петли Эффективность … Википедия
Беседочный узел — Булинь Каноническое название Беседочн … Википедия
КОЛОННА КРАЙНЯЯ — колонна наружного ряда сетки колонн (Болгарский язык; Български) крайна колона (Чешский язык; Čeština) krajní sloup (Немецкий язык; Deutsch) Randstütze (Венгерский язык; Magyar) szélső oszlop (Монгольский язык) захын багана (Польский язык;… … Строительный словарь
czeski — czeskiscy «dotyczący Czechów, związany z Czechami» Czeska literatura. ∆ hist. Bracia czescy «skrajny odłam husytyzmu, jedna z sekt religijnych powstałych w Czechach w XV w.; bracia morawscy» … Słownik języka polskiego
ekstremistyczny — ekstremistycznyni «dotyczący ekstremizmu, ekstremisty; krańcowy, skrajny» Ugrupowania ekstremistyczne. Oceny ekstremistyczne … Słownik języka polskiego
jaskrawy — 1. «mający barwę intensywną, o dużym nasyceniu; rażący oczy kolorem lub blaskiem, mocno świecący; nie przyciemniony, nie stonowany; barwny» Jaskrawy kolor. Jaskrawe ubiory. Jaskrawe słońce, światło. ◊ Przedstawiać, kreślić itp. coś w jaskrawych… … Słownik języka polskiego
krańcowy — krańcowywi 1. «znajdujący się na krańcu, ostatni, końcowy, graniczny» Krańcowy przystanek. Krańcowa stacja. 2. «posuwający się do ostateczności; skrajny, bezwzględny» Krańcowy optymista, sceptyk. Mieć naturę krańcową. Zajmować krańcowe stanowisko … Słownik języka polskiego
